Хачу расказаць пра адну з улюблённых Радзькавых гульняў - гэта хата, яна ж крама, яна ж часам і кавярня. Ніякага сцэнарыя гульні няма - адна імправізацыя Хаткі/крамы/кавярні ў нас звычайна былі картонныя і розныя. Калі
нам, бацькам, надакучвала прабірацца па пакоі, то мы іх ліквідавалі, але
тады Радзік перапаўзаў пад кухонны стол і цягнуў за сабой
сваё багацьце. Гэта было яшчэ больш нязручна, і таму паўставала
новая хатка (пакуль што толькі 3 было).
У доміку абавязкова быў "кіпень" (гэта кубкі, талеркі, лыжкі,
імбрык, пательня, каструля, пліта - дзіцячыя), садавіна/гародніна і шалі
(дзіцячыя), грошы і кашалёк, зэдлік, амаль лямпа (ліхтарык
на шнурочку), улюблённыя цацкі, інструменты, на сценках кручкі для
вопраткі, на вокнах феранкі і на дзьвярах званок (званочак маленькі) і
замок (пластыкавая закрывашка ад цацкі).
Часам можна было прыйсьці да кавярні, дзе гаспадар прапаноўваў
набыць "каву і смачняшкі". Калі раптам у мяне не хапала грошаў, дык
гаспадар прапаноўваў зьняць з карткі, ці нават мог даць
свае Часам Радзік проста запрашаў мяне ў свой дом, дзе частаваў гарбатай і "усё расказваў і паказваў". Бывала, што я ператваралася ў прадавачку, а Радзім то ў пакупніка, то ў пастаўшчыка А часам Радзік станавіўся майстрам: забіваў маленькія цьвікі, ці
закручваў шурупы, ці проста расфарбоўваў альбо наклейваў кавалкі ліпкай
плёнкі ці скотча. Апошнюю краму мы зрабілі ня вельмі прыгожай, без дзьвярэй і без падлогі, але вялікай і яе можна складываць пры патрэбе.
Вельмі добра праз такую гульню можна абыгрываць розныя сітуацыі,
развіваць ўяўленьне і фантазію, вучыць ветлівасьці, ліку і нават
планаваньню Да таго ж дзіцёнку неабходна мець "свой куток", дзе
ён будзе імітаваць "дарослае жыццё" сваіх бацькоў - гэта абавязковы і
неабходны этап. А яшчэ можна праз дзіцёнка ўбачыць сябе з боку, свае
паводзіны і звычкі :)))
Крыху фатаздымкаў ад старога да новага.
Прымацаваньні:
|